Dr. Taner, Ümit'in sözlerini bitirmesiyle koltuğunda geriye yaslandı ve lise arkadaşının yüzüne acı ve üzüntüyle baktı. Kısa süre öncesine dek önemli ve güçlü biri olan Ümit, başını sağa yatırmış, birbirine geçirdiği parmaklarından boşta kalan iki baş parmağını durmadan birbirinin üzerinde bir o yana bir bu yana çevirerek boş gözlerle kendisine bakmaktaydı.
“Ümit!” dedi Dr. Taner. “Yaşam dört mevsim gibidir. Birçok yol vardır insanı hayata bağlayacak olan.”
Ümit, derin bir iç çekti ve o fısıldayan ses tonuyla
“Ben hazan mevsimindeyim Taner.
Kalbimin sürgünündeyim!” diye karşılık verdi.
(Tanıtım Bülteninden)
