Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.2
Kalp Gidince
Margaret AtwoodEn Beğenilen Kalp Gidince Yorumları ve İncelemeleri
En Beğenilen Kalp Gidince sözleri ve alıntılarını, en beğenilen Kalp Gidince kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Puan
7.110 üzerinden
400 syf.
·
Puan vermedi
Yaşanılan ekonomik krizde hayatlarını devam ettirmeye çalışan ana karakterlerinizin hikayesine ortak oluyoruz. Yazarın daha önce okuduğum kitapları gibi güzel ve eşsiz bir kitaptı. Akıcılığı ile konusu itibariyle iyice sindirmek için ve çabucak bitirmek istemediğimden biraz okuyup biraz puzzle yaparak okuduğum bir kitap oldu. Keyifli okumalar.
Damızlık kızın öyküsü kitabının yazarı. Yine bir distopik roman. Ekonomik kriz nedeniyle arabada yaşamak zorunda kalan Stan ve Charmain'in modern bir cezaevi olan Pozitrona girmesiyle olaylar başlıyor. Burada amaç bir ay cezaevinde,bir ay da dışarıda kalması planlanıyor. Onlar cezaevindeyken alternatifleri disarida luks evde yasiyor ve bu durum aylik döngüler halinde devam ediyor. Amaç ekonomik krizi kâra cevirerek bir evle dört kişinin istihdamını sağlamak. Taki Stan buzdolabının altında mor rujla yazılmış, oldukca cezbedici bir not bulana kadar..
.
.
Bu tür kitapları sevenler icin oldukca başarılı diyebilirim. Yani okuması zevkli hizla okunuyor. Yer yer bitse de gitsek dedigim anlar oldu tabi ama yine de türünün iyi sayilabilecek bir örneği.
Margaret Atwood ile yıllar önce ( Afa Yayınları döneminde) Kedi Gözü, Damızlık Kızın Öyküsü, Ademden Önceki Yaşam kitapları ile tanıştım.Geçen yıl da Kör Suikastçı kitabını okudum.Kalp Gidince 5. Margaret Atwood kitabım.Az çok Margaret Atwood dünyasını tanıyorum.
Hatta her ay bir Margaret Atwood kitabı okumaya devam ediyorum.
Kitap ana karakterlerinin yaşadığı gibi, her an her yerde ekonomik kriz yaşayıp sokakta bulabiliriz kendimizi.Bu açıdan gerçekçi buldum kitabı, bu gerçekliğin içine distopik bir toplum inşa edilmesi ilginçti.Positron Projesi’ni daha iyi bir dünya vaadi ile insanın kişiliğini yok eden, baskılayan, otoritesi ile boğup robotlaştıran, karanlık yönlerinin ortaya çıkmasına yol açan tarikatlara benzettim.
İnsan ruhunun karmaşıklığını, Charmanie ve Stan üzerinden bir kez daha gördüm.Baskıların, yasakların sado-mazoşist cinselliği ortaya çıkarması ( belki de hep vardı) önemli bir ayrıntıydı benim için.
Çok sevdiğim bir Margaret Atwood kitabı olduğunu söyleyemesem de çok sürükleyici olduğunu söyleyebilirim.
Kalp Gidince
Damızlık Kızın Öyküsünden sonra baya merak sardım Atwooda. Çok fazla kitabını bulamadım. Denk geldiğim ilk kitabını aldım hemen. Bu kitap damızlık kızın öyküsü gibi bağlıyor kendine. Bitirmeden elinden bırakamıyorsun. Tarz biraz farklı geldi bana. Belki saçma gelebilir ama murat menteşe benzettim biraz. Böyle hafiften bi absürdlük var. Antika Titanici anımsattı. Biraz komik, biraz korkunç ve tabi ki yine bir distopya. Ama değişik bir distopya yani aslında tam bir distopya da denemez. Damızlık Kızın Öyküsünde olduğu gibi sinirleri gerilmiyor insanın. Hatta biraz eğlenceli bile denebilir. Neyse spoiler vermiyim. Sonuç olarak sürükleyici bir kitap. Metrodan çıkıp yürürken bile okuduysam demek ki baya sürükleyici:)
Konusu itibariyla kolektivizmi mi anlatıyor desem değil gibi. Yaşanan ekonomik çöküşten kurtulabilme umuduyla önlerine çıkan fırsatı değerlenmek isteyen insanları biraraya toplayarak onlara para, huzur, iş sağlayacak olan otoritenin yaşamlarına kısıt, bazı insani isteklerine yasak koyması, yasak olanı cazip hale getiriyor doğal olarak.
Stan ve Charmaine'in bağlı oldukları otoritenin istekleri doğrultusunda hareket etmek zorunda kalmalari ve bunun sonucu olarak Charmaine'in Stan'i bile bile ölüme göndermek zorunda kaldıği bölümler etkileyiciydi.
Hoşuma gitmeyen argo kelimelerin çokca kullanılmış olmasıydı.
Positron Projesi'nde otoritenin istegi uzerine Amerika'nın 1950'li yıllarındaki gibi yaşam sürdürülürken sadece o dönemin sanatçılarından şarkılar dinlenilmesine izin veriliyor, bunlardan biri olan Doris Day, yanılmıyorsam Margaret Atwood'un genclik dönemine denk gelen bir şarkıcı, oyuncu ve Atwood'un kendisi gibi bir aktivist.
Sonuç olarak böyle bir projede yer almak ister miydim hayır. Özgürlüklerimin kısıtlandığı, amaçlarının ne olduğunu bilmediğim insanların boyunduruğu altına girmeyi hic istemezdim. Ama gerçek hayatta, şimdi şu anda ne yaşıyoruz onu da bir sorgulamak lazım.