Bir ilişki düşünün ki yaşayanını kendisine tanıtan, geliştiren, yontan, sonunda da gerçek bir "seven"e dönüştüren. Derin sevgi öyle kolay denk gelmez kişiye yaşamında. Ama geldi mi de o derinlikte yitmekten beri duramazsın. Verdikçe, sevdikçe sen eksilirsin sanırsın ancak senden kopan bölümler birleşip yeni bir sen oluşturur.
.
Po'ya duyduğu sevgi de öyleydi işte. Hem karşılıklı birbirilerini tanıyorlardı hem de bireysel olarak kendilerini. Ödün vermenin sınırsızlaştığı bir ilişki onlarınki. Bir yandan bir birey nasıl tanınmalı sorusuna yanıt alırken diğer yandan da neyle nasıl başa çıkabilirsiniz öğreniyorsunuz. Yine de bazen aşırıya gitmek kendinize yapılan bir haksızlık olabilir. Kendi ayaklarının üzerinde durmak da bir o denli önemliydi. yaşam boşluğu bırakmak gerekiyordu birbirine. O boşluğu her iki kişi de kendince doldurabilmeliydi. Ancak öylesi bir ilişkinin köklerini daha da sağlamlaştırır çünkü.
.
Herkesin bazen çeşitli oburlukları olur yaşamda. Çok ileri giderse de arsızlık baş gösterir. Dizginlemeyi bazen kolay bazen de zor yoldan öğrenebiliyoruz kendimizi. Ama sevgiye olan açlık, oburluk, düşkünlük... İşte bunda kendini tutmak en zorlarından biri.
.
Kalpobur, iki kişinin yaşadığı ilişkiyi yoğun olarak ele alırken kendinizi o ilişkide bir yer edinmeye çalışırken buluyorsunuz. Çünkü öyle anlar geliyor ki bir girişimde bulunmanız, olayların akışını değiştirmeniz gerekiyor.
.
Akıcı bir kalem, yoğun bir anlatım, kısa, öz bir kurgu ya da gerçek. Orasını okuduktan sonra siz sonuca bağlayacaksınız.
.
Betikle esen kalın.
