Farkındalığın aynı zamanda sorumluluk olduğunu hatırlamakta fayda var. Kamer’in hikâyesinin bizim hikâyemize dokunması temennisi ile... EBEVEYNLER İÇİN NOT Hayatın gerçekliğine dair ilk deneyimimiz okulda başlıyor. Okul ile farkına varıyoruz toplumun, sosyal hayatın. İyiyi ve kötüyü ayırt etme, doğru ve yanlışı belirleme hususunda gerçeklik ile tanışıyor; kimi zaman iyi hissediyor kimi zaman ise hayal kırıklığı yaşayabiliyoruz. Her ebeveyn, çocuğunun sorumluluk sahibi olmasını ister. Peki, her ebeveyn, çocuğunun farkındalık sahibi olması için iç dünyasında bir muhasebe yapıyor mu? En az akademik başarı kadar önemsememiz gereken başka meseleler de yok mu? Hiç şüphesiz, çocukların tutum ve davranışları ebeveynler için ayna mahiyetinde. Zannımca, hikâye okumaya çocuklardan daha çok biz yetişkinlerin ihtiyacı var. Çocuklarımıza verdiğimiz nasihatin işlevselliği öz farkındalığımızla aynı yolda yürüyor. Ebeveyni olduğumuz çocuklar, fiziki farklılıkları olan çocuklarla aynı mekânı paylaşabilecekleri gibi; gelişimsel ve bilişsel farklılık gösteren çocuklar ile de aynı sınıfta eğitim alabilirler. Bu durumda anne - babaların farklılıklara olan bakış açısı, çocukların yetişkinlik hayatlarını da doğrudan etkileyecektir. Merhamet sahibi, ne pahasına olursa olsun vicdanın sesini dinleyecek bireyler yetiştirmek varken; benmerkezci, haz sınırı olmayan bireyler yetişmesine katkı sunmak istemeyiz değil mi? Farklılıkları, toplum olarak var olduğu şekliyle kabul edersek, şikâyet ettiğimiz birçok mesele hakkında en büyük adımı biz atmış oluruz. Merhamet ve acıma duygularını birbirinden ayırt ederek; bilinçli, tutarlı, samimi bir duruş sergileyebilirsek insanları anlar, dünyayı daha güzel kılarız. Farkındalığın aynı zamanda sorumluluk olduğunu hatırlamakta fayda var. Kamer’in hikâyesinin bizim hikâyemize dokunması temennisi ile... Bilal Çağlar Psikolojik Danışman
