Garip bir adamdır benim şu babam.
Ne zaman hastalanır, yatağa düşer ve:
- Baba ben ölüyorum! dersem hep aynı cevabı verir:
- Sakın böyle bir şey yapayım deme ! Yoksa seni döverim.
- En çok neden rahatsızlık duyuyorsun?
- Bakışlardan, dedim. İnsanların bana olan bakışlarından. İnsanlar, benim de bir insan olduğumu unutuyorlar. Benim de bu toplumda yaşama hakkım olduğunu görmezden geliyorlar. Sokakta rahatça dolaşmak istiyorum.
İnanın ki bir insanın saçını tarayabileceği bir saçının olması muhteşem bir duygu!
Ve sizler, sanırım bu duyguyu her zaman tadıyorsunuz. Ama ben bugüne değin saçlarını tarayabildiği için mutlu olan bir insana raslamadım. Ne tuhaf değil mi?..