Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.17
Kanayak
Gamze ArslanKanayak Yorumları ve İncelemeleri
Kanayak yorumları ve incelemelerini, Kanayak kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Kanayak puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Puan
7.110 üzerinden
Ben evlât, kız evlât!
Çizginin oldukça dışında, oldukça sıra dışı ama aslında nefesimiz kadar yakın, içimizden öyküleri derlenmiş Kanayak’ta gencecik yazar Gamze Arslan’ın.
Kitabı yüzümden silinmeyen bir dehşet ifadesiyle okudum. Şöyle ki ne zaman nefes alacak olsam izin vermedi kalemin sahibi bana.
Nefessiz okudum.
Eserde kadın olmanın dayanılmaz ağırlığı kaleme
“İnsanlarda kitapların kaderini değiştirir.”
Bu kitabın kaderini değiştirecek okur olmak dileğiyle..
Uzun zamandır okuduğum kitaplara inceleme yazmıyordum. Kendi yazdıklarıma tam manasıyla inceleme de demem. Yorum denebilir. Gamze Arslan ödüllü bir yazar olmasına rağmen 1k’da çok fazla bilinmiyor. Yeni yazarlara ön yargıyla yaklaşmaktan kaynaklanıyor sanırım. Bu sıra dışı yazarı tanıtmak
İlk kitabı olan Çerçialan'la 2016 yılında Yaşar Nabi Nayır Öykü Ödülünü alan yazar, bu eserinde çıtayı daha da yükseğe taşımış. Çerçialan kitabında yer alan öyküler, kimi zaman anlaşılması zor ve dikkatli bir okumayı isterken, bu kitapta dil çok daha rafine ve akıcı bir hale gelmiş.
Bilenler bilir Gamze Arslan'ın öyküleri serttir, bu toprakların
‘Etin bir bildiği var, beklemek çürütür.’
.
Gamze Arslan, bedenleri sayfalara sığdırıyor. Koca koca bedenleri, ufalandıkça-yara aldıkça kemikten ibaret kalanları, dikilmeyi/bir bütün olmayı bekleyenleri, doymayan ve doyduğunu anlamayanları, teni kavruk kanayakları..
On üç öykü, uğursuzluktan bihaber. Sarıp sarmalanmışlar birbirlerine. Topraktan besleniyorlar.
Arslan, kargaların ahını da elmanın günahsızlığını da biliyor çünkü.
.
On üç öykü de okundukça içe işliyor. Yan yana gelen kelimelerin her biri özenli,akıcı değil çünkü boğaza düğümlenen onca şey var.
İlk öykü misal.. Manıklar. Sütleğen’e öyle kızdım,öyle acıdım,öyle sevdim,öyle saçlarını okşadım ki..Onun manolya kokulu sütleri aktıkça benim ellerim kanadı..
.
Bakmayın çürümekten gamlandığımıza, Kanayak pek taze. Okundukça da tazelenecek her söz gibi~
.
Utku Lomlu, kapak tasarımında yine,yeniden sahipleniyor tüm varlığıyla eseri~
Etkileyici, Rahatsız Edici ve Sarsıcı
Okuduğum en benzersiz öykü kitaplarından biriydi diyebilirim, yazar pek çok öyküsünde alışıldık kalıpların dışına çıkarak daha özgün bir yoldan fikrini paylaşmak istemiş, hatta bazen kendi dilinden bile uzaklaşarak riskler almış. Bu durum her öyküsünü başarılı kılmış mıydı, aslında değil. Bazıları her ne kadar özgün bir tohum ile açılsa da sonrasında eğreti duran, okura derdini pek de anlatamayan, daha çok kendi içinde çatışan hikayelerdi. Dikkatli okumaya çalışırken bile zihnimin hep kitabın dışına kaydığı anlar yaşadım. Bazısından çok tat içeren ama bütünde lezzetsiz bir çorba tadı aldım. Bazısı sahneleriyle inanılmaz rahatsız ediciydi. Ama zaten konforlu alandan çıkan yazarın böyle bir tablo çizmemesi pek olanaklı değil. Önemli olan ekseriyetle hikayelerini beğendirebilmesi ve birkaçıyla dikkatleri üzerine çekebilmesi. Örneğin tiyatro oyununu andıran hikaye epey etkileyiciydi, aklımdan kolay kolay çıkacağını sanmam, "Kadınlar çiçektir," cümlesine farklı bir perspektifle yeniden bakış olanca takdiri hak ediyor.
Dolayısıyla farklı tatlar arayanlara tavsiye ederim.
Kadın merkezli hikayeler, okuyanı çarpabilir, acıtabilir, çünkü gerçekler. Gerçekler de her zaman rahatsız etmiştir. Kanayak; “kadın, çaresiz kadın” anlamına geliyormuş. İşte kadının toplumdaki yeri.
13 öyküsü bulunan kitabın sert ve özgün bir anlatımı var, her bir hikaye bir travmayı anlatıyor aslında. Erkeğin kadına bakış açısı, anne-kız ilişkisi, şiddet, istismar, çocuk yaşta evlilik. Her hikayenin anlatımında eğretileme var. Bu anlamda sıradan öyküler beklemeyin. Çok özenle işlenmiş zihninizi zorlayan, alışılmışın dışında öyküler, farklılık arayanlara şiddetle tavsiye. Böyle üslupların hayranıyız.
Gamze Arslan’dan okuduğum ilk kitap bu oldu. Kendisinin “Çerçialan” adlı öykü kitabını okumamıştım fakat en yakın zamanda o kitabını da okuyacağım. Çünkü o kadar özgün bir kalem ki okumamak büyük kayıp olur. Gamze Arslan işte bu kalemiyle bizlere yeni nesil yazarlar arasında oldukça özgün ve başarılı isimlerin olduğunu ispatlıyor. Gamze Arslan gibi isimlere edebiyatımıza kattıkları için birer teşekkür borçluyuz. ‘Türk edebiyatından da bir Dostoyevski çıkmadı yaaa’ geyiğini bir kenara bırakıp edebiyatımıza yön verebilecek yetkinlikteki bu kıymetli yazarlara hak ettikleri değeri vermeliyiz. Eseri baştan sona özetleyecek tek kelime ‘etkileyici’ olurdu. Her hikayede sarsılıyor, her hikayede tüm hücrelerimizle acı duyuyoruz. Eserin konusu “kadın”! Hani akşam haberlerinde ya da gazetelerin 3.sayfalarına konu olan kadınlar. Ve o kadar üzücü ki HER HİKAYE ÇOK TANIDIK !
Öncelikle, bir kadın olarak böyle yazarları tanıdıkça mutlu oluyorum. Neden mi? İşte nedenini anlamak için siz de okuyun derim. Hem isminden (kanayak: kadın, eksiketek) hem girişte bizi karşılayan o ilk hikayeden girmekte olduğumuz dünyanın aslında aşina olduğumuz o çok iyi bildiğimiz dünya olduğunu anlıyoruz. Peki zaten bildiğimiz şeyleri anlatıyorsa bizi sıkmaz mı? Büyülü gerçeklikle harmanlayıp, sıradışı isimler, sıradışı kahramanlar seçmişse yazar asla sıkmaz, hatta soluksuz okursun. Sanılmasın ki sadece “kadın”lık üzerine meseleler el alınmış, hikayeler aslında bir güce/iktidara karşı olma derdinde. Eh, bu coğrafyada da ne yazık ki bu meseleden en büyük payı alan “kadın”. Kurgular o kadar güzeldi ki, yazar gözlem gücünü muazzam bir şekilde yedirmiş hikayelere, dili, kahramanları, isim seçimleri, mekansızlığıyla bana gayet özgün geldi. “o bir ağaçtır ki cehennemin dibinde çıkar” özellikle bu hikaye beni çok etkiledi, eminim okurken hepimizin gözü önünde aynı kareler canlandı, ne acı.. Aslında hepsi tek tek incelendiğinde dolu dolu hikayeler, içlerinde burada hiç bahsetmediğim meseleler bile var ama bu sefer de sürpriz bozan olmayalım, sizler edinin ve okuyun ne demek istediğimi anlayacaksınız. Mesela bir hikayede seri katilliğe soyunan bir organ var, nasıllll ya ? :) Netice olarak kitap bittikten sonra rahatsız hissettim bence derdini geçirebilmiş ve bu bir başarıdır. Teşekkürler Gamze Arslan.
152 syf.
6/10 puan verdi
Ilk öykü çok etkileyici ve sarsıcıydı. Başka da bazı öyküleri iyiydi ama genel olarak yazarın anlatım tarzını sevmedim. Keşke erkeklere karşı bu kadar öfke, nefret, önyargı dolu dil seçmeden, tarafsız bir dilde anlatsaydı. Bence toplumu eleştirmiyor sadece erkekleri eleştiriyor.