Bugünkü Teksaslılar bir tür bencillikle yaşıyor gibiydiler; seni itsinler, sen de onları it. Herkes itiyor, itiliyordu. Ortalarındaki bir yabancının kenara çekilip kesin bir biçimde ben itmeyeceğim ve itilmeyeceğim demesi iyi hoştu da bu olanaksızdı.