Kant’ın Dünyası
Manfred GeierQuotes
Kant yemekten sonra dolaşmaya çıkmayı sever, genellikle "Hollanda ağacı"na gider ya da daha sonra "felsefe yürüyüş yolu" olarak ün kazanacak olan nehir kenarında ki yolda yürür. lyi düşüncelerin yolundan yürümek gerekir, temiz havada ve serbest bir şekilde
Şimdi dini, salt aklın sınırları içerisinde felsefi olarak incelerken, dini "salt aklın içerisinden”türetme peşinde değildir. Çünkü Kant, dini öğretilerin, "doğaüstü ilham alan adamlardan" kaynaklandığını ve gerçekten de Tanrı'nın kavranamaz aşkınlığını dile getirdiğini kesin gerçek olarak kabul etmez ama bunu mümkün saymaktadır. Kant sadece, "vahyedildiğine inanı lan dinin metninde, lncil'de, salt akıl yoluyla da bilgisine ulaşılabilecek olanı" belirginleştirmek ve felsefi olarak sınamak ister. Bu, modernliğin dine eleştirel bakan diskurunu başlatan ve her türlü düşünülebilir köktenciliğe karşı ayırt edici bir devrimci yön değişikliğidir. Kutsal kitap, koşulsuz izlemek zorunda olunan bir tanrısal dogma değildir; teorik ve pratik aklın ölçütlerine göre ölçülebilen bir metindir.
Sapere aude! Düşünmeye cesaretin olsun!
"Aydınlanma, insanın kendi suçuyla düştüğü reşit olmama/vesayet konumundan çıkışıdır. Reşit olmamak, kendi aklını başkasının yönlendirmesi olmaksızın kullanamama yetisizliğidir. Bunun nedeni akıl eksikliğinden değil, kendi aklını başkasının yönlendirmesi olmaksızın kullanmaya kararlılık ve cesaret yokluğu ise; bu reşit olmama durumuna kendi kabahati yüzünden düşülmüştür. 'Sapere aude! Kendi aklını kullanmaya cesaretin olsun!', Aydınlanma'nın sloganı işte budur."
Fransız Devrimi
"Üzerimdeki yıldızlı gökyüzü"nden ve "içimdeki ahlaki yasa dan" sonra, en sonunda "ruh zengini bir halkın devrimi" üçüncü ve son defa Kant'ın ruhsal halini hayranlık ve derin saygıyla doldurmuştur.
“İçimdeki ahlaki yasa”
lnsana nasıl davranması gerektiğini söyleyen buyruk kimden gelir? Kant'ın cevabı: Kendisinden başka hiç kimseden! Aydınlanmacı'nın özgürlük düsturu "kendi aklını kullanmaya cesaretin olsun!", insanı kendi yasa koyucusu ilan eder. izleyebileceği "gereklilik" kendi özerk "isteyişinden" kaynaklanmaktadır. İradenin bu kendi yasasını koymasını Kant edepliliğin en üst prensibi ilan etmiştir. lnsanı yularıyla yöneten doğa değildir; onu ahlak yasalarına uymaya zorlayan devlet değildir; niyeti iyiyse yapması gerekeni ona kural halinde söyleyen tanrısal emirler ya da kutsal kitaplar değildir.
Kant'ın devrimi aynı zamanda anti-Kopernikçi'dir. insanın uzaydaki konumunun Kopernikçi ademi merkezileştirilmesiyle ilişkili aşağılamanın telafisidir. lnsan önemsiz hale gelmiş, merkez noktasından evrenin herhangi bir köşesine yuvarlanmış gibi görünüyordu. Buna karşılık Kant Saf Aklın Eleşıirisi'nde insanı yeniden merkezileştirmiştir. Çünkü alem hakkındaki bilgisini yaratıcı bir şekil de üreten, insanın kendisidir. lnsan muazzam bir hükümranlık kazanmıştır. "Doğa tarafından iplerin ucunda oynatılmaz", tüm görüngüleri kendi yasaları altında toplar. Doğayı, kendi sorularına cevap vermeye zorlar.
Kant için "aklın görünüşteki nedenlerinden" çok daha öğretici olan şey, öznel algılama deneyimlerinin kendine has, tersine dönmüş yorumlanışları olarak yorumladığı "görünüşteki deneyimlerdir"