Modern efendi, daha fazla jouissance
yaratmak uğruna, kârdan gelen jouissance'tan feragat eder; daha
doğrusu, bazıları için kâr yaratmak uğruna, herkesten feragat talep eder. Marx da aynı sonuca varmıştır: “Kötü” bir kapitalist kârını
kendi keyfi uğruna harcar veya kıskançlıkla kendine saklar, jouissance konusunda naif bir anlayışa sahiptir, jouissance'ı harcama ve tüketimden alınan hazla karıştırır; oysa “iyi” bir kapitalist jouissance'ın hazza indirgenemez olduğunu ve ancak risk yönetiminden, borçlandırmadan ve spekülasyondan çıkartılabileceğini bilir.