Kapitalizm ve Şizofreni ve Konsensus İlişkisel Estetik Üzerine
Eric AlliezKapitalizm ve Şizofreni ve Konsensus İlişkisel Estetik Üzerine Gönderileri
Kapitalizm ve Şizofreni ve Konsensus İlişkisel Estetik Üzerine kitaplarını, Kapitalizm ve Şizofreni ve Konsensus İlişkisel Estetik Üzerine sözleri ve alıntılarını, Kapitalizm ve Şizofreni ve Konsensus İlişkisel Estetik Üzerine yazarlarını, Kapitalizm ve Şizofreni ve Konsensus İlişkisel Estetik Üzerine yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
‘Öyle ki -Deleuze ve Guattari’yi izleyecek olursak- her şey duygunun sonsuzcasına yeniden üretilebilir bir değerini üstlenir.’
Duchamp şöyle der: ‘Sanatın insanın kendini hakiki bir birey olarak ortaya koyabileceği tek eyleme biçimi olduğuna inanıyorum. İnsan, hayvanlık aşamasının üstesinden yalnızca sanat üzerinden gelebilir, çünkü sanat ne zamanın ne de mekanın baskılayamadığı alanlara açılmaktır.’
Sanat yetkilileri (küratör- danışmanlar, müze müdürleri- yöneticileri), sanatın postmodern demokratikleşmesinin tehlikeli avangarddan ve ilk {in situj sanat biçimlerinin dönüştürücü devrimci’ pratiğinden, paylaşılandaki {in socius) yaşam güçlerine doğru kopuşuna tanıklık ederek sudan ucuz bir fiyata toplumsal bir ‘yakınlık’ işlevi kazanmış olmaktan dolayı oldukça memnundurlar.
Güncel popülizm, ‘halkın eksikliği durumunda’ siyaset ve hayatın metalaştırılmasıyla biçimlendirilen bir gölgedir ve bu eksiklik içinde, konsensüsün bir ürünü ve medya uygulaması olan parlamenter demokrasi gerçekliğinin (en) 'tehlikeli Ek’i haline gelir.
(1) Güncel popülizm, Halkın ifade etme biçiminin nihai (yani tam ve en son) biçimidir.
Guattari sadece şunu yazmaktadır: Anlatımın Kolektif Düzenlemesi’ne göre, bugün Kübist sanatçılarla onların etkilendikleri nesneleri yanyana sergilemek yeniden mümkün olmaya başlamıştır. Veya Aby Warburg’dan yola çıkan bir sanat tarihi antropolojik olanla estetik olanı yan yana koyabilmektedir.