Sonunun böyle bitmesini istemezdim. Ama yinede çok güzeldi. Merih ve Eylülü tekrar okumak çok güzeldi. Özlemiş olduğumu farkettim. Bir kere daha hayran kaldım aşklarına. Çok güzel kelimeler ve cümleler vardı. Yazarı bu konuda tebrik edebilirim. Ama biraz da kasvetliydi. İnsanın yarım bırakası gelmiyor değildi yani. Fazla güzel bir seriydi yalnız. Hala etkisindeyim. "Yorucu bir hayat hikayem vardı fakat eşsizdi." "Bazı hikayeler mutlu sonla biterken bazıları mutsuz biterdi. Kendime dair merak ettiğim tek bir şey vardı. Bu yolun sonunda ne vardı? Var olmak mı, yoksa erimek mi?" Spoiler vermeden duramıyorum şuan. En iyisi bu incelemeyi fazla uzatmamak... "Bu dünyada herkesin onları tutan ipleri vardı. Kimilerini bağlayan ve tutan ipler çok daha kalındı, bizimkiler gibi." Ya da öyle mi sanıyorlardı acaba? O ip ya inceyse...