Nasıl bi şölen yaşattın bana Pamuk amca, büyülendim resmen. Kara Kitap, Pamuk amcadan okuduğum ikinci kitap. Öncesinde Kırmızı Saçlı Kadın'ı okumuş ve sevmiş olmama rağmen başka kitabını okuyasım gelmedi ve her fırsatta öteledim. Grupla okumaya karar verene kadar... 1 ayda okudum ama araya başka kitaplar girdi, yoğun dönemler oldu vs bitti sonunda. Sonunda demek de çok içime sinmiyor çünkü okurken hem bitsin hem bitmesin istedim. Çok farklı bir kitaptı Kara Kitap. Yeri dolar mı, asla; daha iyisi var mı, illâki.
*
Pamuk amca da Proust amcanın rüzgârına kapılıp gidenlerdenmiş, yer yer satırlarında Proust esintisine denk gelmedim desem yalan olur ama bilinçli olduğundan da eminim nedense. Öyle naif öyle özenli yerleştirilmiş ki esintiler asla rahatsız etmiyor, art niyet aranmıyor. Her neyse, kitapla ilgili çok bir şey yazmak mümkün değil benim açımdan. Tek diyebileceğim önyargınız varsa duvarları yıkın da gelin, Kara Kitap çok güzel. Hüsn-ü Aşk'ı okumak da farz oldu. Eklensin sepete.
Kitapla kalın.
