İlk olarak bir konuda uyarmak istiyorum; kitap pespembe bir aşk hikayesi değildi. Kitabın kapağında da belirtmişler: “Bildiğiniz aşk hikâyelerinden değil.” Okurken zorlandığım, rahatsız olduğum bir olay vardı içinde. Bir de karakterleri çok sevince, bu durum beni daha çok üzdü. Yazarın, her olayı işleyiş şeklini, olay örgüsünü ve dilini çok sevdim. Az ve öz kullandığı kelimeler ve cümlelerle, can acıtacak kadar etkili bir anlatım yakalamıştı. Geçmiş ve günümüzdeki olayların, hem Crush’ın hem Mikki’nin ağzından yazılması, iki karakteri de çok iyi anlamamı sağladı.
Kara Kutu duygusal açıdan oldukça yoğun bir kitap. Ama bu yoğunluk olumlu hisler barındırmadı ben de.Yazarın anlatımından mı yoksa kadın karakterin dolu dolu olan hislerinden mi bilmiyorum ama kitabı okurken gerçekten yorulduğumu hissettim ben. Kitabın sonunda, yazarın her bölüm için ayrı bir şarkı seçtiği, bir müzik listesi vardı. O listedeki şarkıları, dinleye dinleye okudum kitabı. Bazı şarkılar, bölümdeki olayların duygularını arttırdı. Çıtır çerez bir aşk kitabı arıyorsanız tercihiniz Kara Kutu olmamalı bence. Ama güzel ve biraz masalsı bir aşk hikayesi okumak istiyorsanız, biraz hüzünlensem sorun değil diyorsanız kitabı kesinlikle tavsiye ederim. Kara Kutu, benim uzun süre etkisinden çıkamayacağım bir kitap oldu.
