Bir şeyler yazmadan geçemeyeceğim çok beğendim çok. Bayıldım. Orhan Pamuk bin yılın romanı demişti karamazov kardeşler için hiç de abartmamış diyorum şu an. Bir aile dramı üzerinden irdelenmemiş konu bırakmamış Dostoyevski. Şehvet düşkünü sorumsuz bir babanın esrarengiz ölümüyle bambaşka karakterlere sahip oğullarını tanımaya başlıyoruz. Derin psikolojik çözümlemeler Dostoyevski'nin tüm kitaplarında vardır ama karamazov kardeşler zirvesi. İnsana ve hayata dair her şey var bu romanda. Karamazovların hepsinde kendimden bir parça buldum sanki. Karakterleri incelemek müthiş zevkliydi. Ama en çok dmitri (mitya). Duygularını aşırı uçlarda yaşaması, taşkınlığı tutarsızlığı, sürekli suçluluk duygusu taşıması, saçma sapanlığı. İvan da çok karizmatik bir karakterdi. Hatta babadan bile nefret etmedim desem? :) Sayfa sayısı korkutmasın, sürekleyici. Bir süre sonra tekrar okuyacağımdan eminim. Şiddetle tavsiye ediyorum.
