“güzelliğini hiç bilmeseydim
bir dua gibi bellemeseydim adını.
ne vardı bütün gece gözlerimi tavana dikerek seni düşünmeseydim...”
• karanlığın gözleri | ümit yaşar oğuzcan
1961 İkinci basım
Hemen okumaya başlamak haksızlık olurdu.
Elime alıp yüzümü yapraklarına dokundurduğum anda sardı beni;
Çimen kokusu ile bir parça asidin karışımına eklenen küf kokusuyla birlikte hafifçe burna çalınan vanilya kokusu...
Yeni nesil kitaplar benim için hiç bir şey ifade etmiyordu.
Eski kitap sevdadır bizde.
Sevgilerimizi söyleyemez olduk göremez olduk nice güzellikleri
Yalanı öğrendik
Utanmayı öğrendik
İnandık sonraları
Bütün yaratıklardan üstün olduğumuza
Büyük zekamız
Önce kafesi ,zinciri,zulmü icat etti
İyilik güzellik ve doğruluk adına
Hiçbir şey kalmadı inandığımız
Aradan bin yıllar geçip
Atom parçalanıncaya kadar
Zaten paramparça olmuştu insanlığımız...
Karanlığın GözleriÜmit Yaşar Oğuzcan · Güzel İstanbul Matbaası · 196072 okunma
