Karanlık Sırlar, uzun zamandır merak ettiğim bir kitaptı. Karanlık Dokunuş’u yani serinin üçüncü kitabını ilk okuduğumda yazarın kalemini çok sevmiştim. Karanlık Sırlar’a başlarken kitabı seveceğimi biliyordum ama bu kadarı seveceğimi gerçekten tahmin edememiştim. Kitaba bayıldım!
Her şeyi sindirici, duyguları yoğun olan ve geçişleri hızlı olmayan kitaplar benim için hep birkaç adım önde olur. Nitekim Karanlık Sırlar gibi. Yazar olayları işlerken asla okuru sıkmıyor, aceleci davranmıyor. Her şey olması gerektiği gibi ilerliyor. Bu tarz işlenen tarihi aşk kitaplarına pek rastlanmıyor, en azından ben daha önce pek rastlamadım, genelde geçişler hep hızlı ve duygular yüzeyde kalıyor. Ama Sarah MacLean, o kadar iyi bir şekilde işliyor ki kitabı... Yazarın kaleminin kurguyu güzelleştirdiğini söyleyebilirim. Kitabın sonlarına geldiğimde fark ettim karakterleri ne kadar benimsediğimi, ne kadar alıştığımı... Güldürdüğü kadar duygulandırması, kızdırdığı kadar sevdirmesiyle çok çok sevdiğim bir kitap oldu. Okurken her duyguyu tattım diyebilirim. Ayrıca yer yer verilen mesajlar çok güzeldi. Bazen dışarıdan gördüğümüz şeyler aldatıcı olabiliyor.
Karakterlere gelirsek eğer, ah Sophie... O kadar güçlü ve güzel bir kalbe sahip ki... Uzun zamandır en sevdiğim kadın karakter olabilirsin. King ile olan bazı diyaloglarına kahkahalarla güldüğümü itiraf etmeliyim. Sonlara doğru sergilediği duruşuyla hayran olunasıydı. King ise beni ne kadar yer yer kızdırsa da yola geldi ve onu da çok sevdim.
