Evet, Marias külliyatından bir kitap daha eksildi. Marias'tan bildiğimiz insan ilişkileri, bağlar, beklentiler üzerine kurulu hikayeye bu sefer önemli bir detay ekleniyor: Ölüm. Ölümle başlayan, ölümü sorgulatan, ölenlerin hayatımızdaki yerini anlamlandırmaya çalışan bir kitap olmuş.
Kitabın başında birbirini seven bir çift (Luisa ve Deverne) ve onları her gün oturdukları kafede hayranlıkla izleyen bir kadın (Maria) var. Her gün aynı saatte aynı kafede denk geliyorlar. Derken bir gün Deverne otoparkta cinayete kurban gidiyor. Maria ikilinin aşkına o kadar hayrandı ki, çiftin ölümle ayrılışına çok üzülüyor. Bir süre sonra ölüm vesilesi ile Luisa ile konuşabiliyor. Aslında tüm hikaye Luisa ve Luisa'nın evinde tanıştığı karakterlerden sonra başlıyor diyebiliriz.
Bu noktadan sonra ölen kişilerin hayatımızdaki yerleri veya hayatımızda daha ne kadar süre yer edebildikleri, şayet dönerlerse hayatımızda eskisi gibi yer edebilirler mi, geriye kalanların hayatını tekrar kurabilmeleri sorun mu, ölen kişiyi geride bırakarak yeni hayat kurmak bir ihanet, suçluluk sayılabilir mi gibi konuları Marias mükemmel cümleleriyle irdeliyor. Tüm bu irdelemeleri yaparken Balzac'ın Albay Chabert eseriyle de örneklemeler yapıyor.
Gerçekten Marias'ın kendine has uzun, derin, anlamlı, sorgulatan cümlelerine bayılıyorum. Bana edebi şöleni yaşatan bu cümleler oluyor.
