Kardeşler arası ilişkilerde diğer bir zaaf da hiçbir eleştiriye tahammülü olmama ruh hali...Küçük tenkitleri bile "izzeti nefis"meselesi haline getirip hırçınlaşmak...
Kendini"layüs'el"görme anlayışı kimlerden bize kaldı?Gelen her uyarıya tepki vermek...Kardeşçe ikazların altında başkaca maksatlar arama marazı...Kabaran nefisler ile birlikte olma sürecini nasıl yaşatacağız?
"İnsanlar arasına katılıp onların eziyetlerine sabreden mümin, insanların arasına katılmayıp onların eziyetlerine sabretmeyen müminden daha hayırlıdır."(Tirmizi)