Dünyanın en iyi davranışı, en kutsal güzelliği, insanın insana cömert bir sevgiyle yaklaşımıdır. Dünyada her iyilik unutulur, unutulmaz ya unutulur diyelim, hiçbir zaman, hiçbir insanın unutamayacağı bir güzellik var, o da bir insanın bir insandan gördüğü yürekten sevgidir
Bak Nişancı, bu evlerin sahipleri çok zengindiler, adalarını da seviyorlardı. Amerka’da, İngiltere’de, Atina’da köşkleri, sarayları, büyük işleri, gemileri vardı ama adalardan ayrılmıyor, yurtlarını yüreklerinden atamıyorlardı. Savaş çıkınca, ortalık da ana baba günü olunca adalarını bıraktılar da kaçtılar. Belki bir daha yurtlarını görmeyecekler, hasretlikten ölecekler. Belki de birkaç çok yaşlı bir yolunu bulacak,bir iki günlüğüne ,çekinerek, ürkek, doğdukları yere hasret gidermeye gelecekler, çocuklarının, gençlerinin, en güzel düşlerinin adalarını bulamayacak, düş kırıklığıyla evlerine geri dönecekler,bundan sonra da, ölene kadar mutsuz kalacaklar. İnsan ,düşleri öldüğü gün ölür.
Masallar, efsaneler, Alevilerin Hıdırellezi, Hıdırellezde yüzlerce kişiyle dönülen mengiler, mengilerde kız erkek öyle dönerler, öyle bir kollarını açarlar, ak libaslar içinde kuş olup uçarlardı.