Aristo, "Nikomakhos'a Etik" 'ini Yunan şehir devletlerindeki özgür yurttaşların ahlâkî davranışıyla sınırlar. "Kölelerin," der Aristo, "durumları ahlâka el vermez, onların iradeleri kendilerinin değildir".
Bu “Dünyanın bütün işçileri birleşin, zincirlerinizden başka kaybedecek bir şeyiniz yok”un “Lütfen beni rahat bırak dostum, sadece arkadaşlarımla güzel şeyler yapmak istiyorum” tarafından yerinin alındığı devrimci bir hareketti.