Derin sessizlik, bir ömür gibi uzun geliyordu adama. Sanki nefes de almıyordu. Çözülmez düşünceler kaplıyordu beynini. İçinde bulunduğu odada, içine gömüldüğü karanlıktan daha bir karanlıktı zihni. Aralık kapıdan giren ışık gibi yayılıyordu vücuduna, çaresizlik yüklü çıkarsamalar. Suskundu. Uyumuştu. Gözleri sabitlendiği karanlıkta daha da büyüyordu.