Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Kaspar
Peter HandkeKaspar Yorumları ve İncelemeleri
Kaspar yorumları ve incelemelerini, Kaspar kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Kaspar puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Puan
8.710 üzerinden
126 syf.
·
Puan vermedi
Ben bir Handke hayranıyım.
İncelemeye bu sihirli sözcükle başlamak istedim. Kaspar bir oturuşta, hatta tek solukta bitirdiğim bir oyun oldu. Okurken muazzam keyif aldığımı belirtmem gerek.
Oyunun aslında 19. yy başlarında Almanya'da nasıl olduğu bilinmeyen şekilde ortaya çıkan Kaspar Hauser isimli genç üzerinden işlendiği yönünde birkaç okuma yaptım.
Kitabın sayfa kullanımı standartların dışında. Alışmak kolay olmadı. Ancak farklılığın keyif verdiği bir okumaydı.
Oyunu temel alan birden fazla alt metin ve verilen epey mesaj olduğunu anlamak zor değildi. Gözümüze soka soka basit olarak verilen mesajların arkasında ayrıca hemen göze çarpmayacak bir örüntü var.
Kaspar başta bir şey bilmez, kural tanımaz bir birey olarak sahneye geldiğinde sahnede her şey dağıtılır. Kaspar ehlileştikçe arkadan suflörler ona olması gerektiği şeyi gösterdikçe, onu bir kalıba soktukça sahnede yer alan araçlar da yerli yerine oturur. Hatta Kaspar sıradan bir vatandaş haline geldiğinde birden fazla kaspar bile ortaya çıkar. Detayların bu denli güzel işlenişi kitabın sonunda da kendini ortaya çıkaran örüntüler silsilesi beni inanılmaz tatmin etti.
Kitabın sonunda bir gizemi çözmenin mutluluğunu taşırken, kitabı bitirmiş olmanın da hüznünü hissettim. Yazarın yönetmen edasıyla sahnedeki eşyaları kullanması beni etkiledi. Bu biraz da benim oyun kültürümün azlığından olabilir ve fakat Handke okumak bana eşsiz bir zevk veriyor.
Tavsiyedir. Okuyalım, okutalım.
“Başka birinin bir zamanlar olduğu gibi biri olmak istiyorum.” cümlesiyle başlayan konuşması, perde kapanmaya yakın “boşluğu kelimelerle doldurmayı öğrendim” cümlesine evriliyor..Kaspar kelimelerle çevriliyor.
.
Çetrefilli bir okumaydı Kaspar ama bu aldığınız zevki azaltmıyor.Kaspar efsanesinden (bir soylunun gayri meşru çocuğu olur ve bir odaya kapatılır,yemek harici konuşulmaz ve ortaya çıktığı zaman da öldürülür) esinlenerek yazılan bu oyunu keşke sahnede izleme fırsatımız olabilse..
.
Peter Handke,insanın diğerleri tarafından şekillendirilmesine-sosyal bir varlık olarak adlandırılmasına dair kendi yaklaşımını öne sürüyor.İnsan gerçekten nasıl insan olur? Peki Kaspar kim sahi?
.
Yazılanları takip etmek bile bir çaba gerektirirken çeviri sürecini tahmin edemiyorum. Ahmet Cemal’in belirttiği üzere “Kaspar,çeviri açısından rastlanabilecek en çetin ceviz metinlerden biri.” Çevirmen Mehmet Fehmi İnce özel bir teşekkürü hak ediyor ~
Doğduğum andan bugüne kadar...
Evet, başlık bu çünkü Kaspar"ı okurken ilk sahnelerde ortada bir çocuk-bebek gördüm. Sağa sola çarptı, yürüyemedi, nesneleri anlayamadı, cümle kuramadı... Sonra yavaş yavaş büyükler-koro konuşmaya başladı. Bak şöyle yaparsan böyle olur, bu bu demek ve buna dokunulmaz, buna dokunulan sevilmez, herkes ne istiyorsa sen de onu istersin, "Her yeni pabuç başlangıçta vurur", "Her nesneden yeni bir şey öğrenirsin" gibi bir sürü cümlelerle konuşmaya başladılar. Oyunun geldiği son nokta beni çok garip hissettirdi. Çünkü o ilk Kasparla son Kaspar arasında öyle bir fark vardı ki... Ve baştaki Kaspar çocukluğuma benziyorken bu Kaspar bendim, karşı karşıyaydık.
Hepimizin çocukken kendi kendine sorduğu sorular vardır. İşte "kaleme neden kalem diyoruz".
Hatta şöyle:
+ Bu şey ne baba?
- O şey ütü yavrum.
+ Ütü ne ki?
- Ütü... Ütü kıyafetleri ütülememize - ah(!) KIRIŞIKLIKLARINI gidermemize yarayan alet.
+ Yaa peki babaannemin yüzüne tutsak ütüyü gençleşir mi babaaa?
- Yok kızım ütü çok sıcak bir şeydir, babaannenin yüzü yanar.
+ Haa o zaman ütü, kıyafet düzelten kaloriferdir.
Bu sonuca çıkışımız yani sonda çocuğun da "-dırlı, -dirli" bir cümle kurabilmesi olayı-işte kitaptaki geçişte tıpkı böyle. Bir çocuk yavaş yavaş dil ile beraber büyüyor.
Kitabın sonunda şu soruları sordum kendime:
Dil bize ne yapıyor? Dil mi bize hizmet ediyor biz mi dile köleyiz? Dil, özgürlük aracımız mı yoksa özgürlüğümüze olan en büyük kısıtlamayı dil mi ortaya çıkarıyor?
Bu soruların sizdeki cevabını merak ediyorum, kaç farklı yanıt olacak acaba?
126 syf.
·
Puan vermedi
Kaspar tanıdık ve yabancı yani ambivalans etkiler uyandıran bir eserdi. Müzikal bir yanı vardı.
Cümlesine sıkı sıkıya tutunan ve ona cümlesi unutturulan kaspar kim şimdi?
Bilmiyoruz.
Kısaca
Başlangıçta beğenmeyeceğimi düşünmüştüm ama okudukça sevdim kitabı. Gerçekten çok temelden resmetmiş, ‘kelimeler’ ve ‘insanın varlığı’ arasındaki etkileşimi.