Mizahın en büyük ödülü sayılan Altın Palmiye'yi de alan Guareschi'nin ünü, İtalya'yı aşalı yıllar oldu. Kitapları birçok dile çevrildi, filmlere konu oldu; onun yarattığı Don Camillo'nun ünü de onunla birlikte uluslararası bir düzeye erişti. Öyleki bu sevimli papaz, neredeyse yaratıcısını gölgeleyecek duruma geldi. Bu kitapta Don Camillo yok. Ancak, onun kadar sevimli, cana yakın, güldürürken düşündüren başka Guareschi tipleri var. Onların hikâyelerini, bir çırpıda severek; Guareschi'nin mizah gücünü bir kez daha takdir ederek okuyacaksınız.

Yazar:

Giovanni Guareschi

Çevirmen:

Adnan Benk

Türler:

Eğlence-Mizah,

İnsan ve Toplum

#461 Eğlence-Mizah türünde #2.166 İnsan ve Toplum türünde

Tahmini Okuma Süresi: 3 sa. 2 dk.Sayfa Sayısı: 107Basım Tarihi: 1984İlk Yayın Tarihi: 1957Yayınevi: Bilgi Yayınevi

ISBN: 2789754941002Ülke: TürkiyeDil: TürkçeFormat: Karton kapak

Benzer Kitaplar

Tümünü Gör

Dokuz Kuyruklu Kedi

6/10

Seni Tertemiz Bir Geceye Gömdü...

5.3/10

Gönül Kaçanı Kovalar

8/10

İronika

7.8/10

Ben Seni Sonra Ararım

9.5/10

Üç Şekerli Demli Çay

6.2/10

Deli Aşk

6.7/10

Beyaz Kaplan

7.9/10

Kır Atlı

7/10

Büyüme Sakın Küçük Kız

6.7/10

Reklam

Kitap İstatistikleri

1.307gösterim

Kitabın okur profili

Kadın% 35.1

Erkek% 64.9

0-12 Yaş

13-17 Yaş

18-24 Yaş

25-34 Yaş

35-44 Yaş

45-54 Yaş

55-64 Yaş

65+ Yaş

Yazar Hakkında

Giovanni GuareschiYazar · 12 kitap

Giovannino Guareschi (1 Mayıs, 1908 - 22 Temmuz, 1968) İtalyan gazeteci, karikatürist ve mizah yazarı. Özellikle yarattığı Don Camillo isimli rahip karakteriyle tanınır. Yaşamı II. Dünya Savaşı öncesi Corriere Emiliano ve Bertoldo dergilerinden editörlük yaptı. 1943'de, topçu sınıfında askerlik görevine başladı. Aynı yıl İtalya'nın yaptığı ateşkes anlaşmasından sonra Polonya'da yakalanıp, diğer İtalyan askerleriyle birlikte üç yıl esir tutuldu. Bu günlerini Diario Clandestino isimli günlüklerinde anlatmıştır. Savaştan sonra ülkesine döndüğünde Candido isimli bir hiciv dergisi kurdu. Daha sonraki yıllarda önce Komünistleri, sonra da Democrazia Cristianayı (Hıristiyan Demokrat Partisi) eleştirdi. 1954'de yayımladığı oldukça tartışmalı düzmece bir savaş dönemi mektubu yüzünden hapis cezasıyla cezalandırıldı. 1956'da kötüleşmeye başlayan sağlığı giderek daha da kötüleşti ve 1957'de Candido dergisinin editörlüğünden emekli oldu. 1968'de geçirdiği bir kalp krizi sonucu yaşamını yitirdi.