Bu ülke insanlarının belleklerinin 18 yaşına ulaşmadan sıfırlandığını düşünüyorum. Ve muhtemelen bu sıfırlanma her 5-10 yılda bir filan oluyor. Ve bu ülkede insanların belleği, vicdanı, ahlakı, kişilik ortalaması 5-10 yaşını aşamıyor belki de bu yüzden.
Biz bu ülkeden bir gençlik alacaklıyız. Çocukken şımaramadık, genç olup hep kendimizle uğraşmadık. Canımızı kurtaramazken ülke nasıl kurtulur diye kafa yorduk. Dört başı mamur okumadık, ne okullarda ne sanatta. Gene de, her şeyin çok ciddiye alındığı bir çağda yetiştiğim için mutluyum. Ya şimdiki naylon zamanlarda bir örnek hayatların içinde genç olsaydık?