Özetlemek gerekirse, Osmanlı'da hayat ahirete dönüktü. Ahirete dönük olduğu için de hayatta fuzuliyata (gereksizlik) yer yoktu. "Eğlence" mantığımız Avrupa'yı taklide başladığımızdan bu yana değişti. Hayatımıza "vur patlasın, çal oynasın" ölçüsüzlüğü hakim oldu. Ramazanı bile eğlenceye kurban ediyoruz...