Üç adım, beş adım, on adım, hiç fark etmezdi; Sezin Kaza benim ötemdi.
Ötem beni kovmuştu. Üstelik benim birkaç adım ötemde olduğunu, hep ötem olacağını çok net hissettiğim dakikalardan sonra kovmuştu ve ben fark ediyordum ki annemden sonra kıramayacağım tek ve son kapı onun kapısıydı.