Kazım Koyuncu genç yaşta kaybettiğimiz “iyi” bir müzisyendi: Gelenekselle moderni buluşturmasındaki üstün becerisiyle, müzikal anlamda arayış içinde olmaktan hiç vazgeçmemesiyle, cesurca denemeleriyle, kendine özgü bir tarz oluşturma çabasıyla.Beri yandan müzisyenliğinin dışında insani tavır ve duruş olarak da “başka” bir adamdı aslında: Hiç vazgeçmeden doğru bildiğinin peşinden gitmesiyle, dünyanın ilk Lazca rock grubu Zuğaşi Berepe’nin kurucularından olmasıyla, Laz kültürüyle ilişkisiyle, mütevazılığıyla, samimiliğiyle, isyankâr ve boyun eğmez tavrıyla, bir devrimci olduğunun altını çizmesiyle, Trabzonspor taraftarlığıyla, dayanışmacı yanıyla…
Lazcasıyla Kazimişi Oropa’da yani Kazım’ın Sevdası’nda ağırlıklı olarak Kazım Koyuncu’nun kendi sözleriyle Kazım’ı anlatıyor Uğur Biryol. Bunları arkadaşlarıyla, müzisyen dostlarıyla, ailesinden isimlerle yaptığı görüşmelerle zenginleştiriyor. Yaşasaydı memleket müziğine büyük katkılar sağlayacağı aşikâr olan Kazım Koyuncu’nun anısına, onun hayata ve müziğe dair sevdasına daha yakından bakmak için önemli bir kitap.
