Ji Bawer Rûken, romaneke ku li komareke xeyalî derbas dibe û mîna rengvedana Kurdistanê jî dikare bê xwendin. Adarê gênc, hîn di rêwîtîya çûyîna eskerîyê de hest dike ku fikirên wî ên der barê Komara Gel de tên guhertin. Tekane fikira wî ev e, ew jî wê mîna hemû xort û gêncan bi çûyîna eskerîyê re astengîya li pêşberî jîyana xwe rake. Cihê eskerîya wî Keleha Dûr e ku ew li rojhilata komarê, di nava çîyayên asê û di seqayeke çetin de ye. Rayedarên kelehê li gorî propagandaya fermî a komarê, bi heterî dikin ku ji “xelkê rojhilatê” serhildêrên ku li dijî komarê radibin, çêbikin da ku bi vî awayî dijminekî ava bikin û pê temenê pergala xwe a heyî bidomînin. Keleha Dûr, tevî ku serpêhatîya dagirkerîya zilimkar û tecrûbedarîya îşkenceyên dehşetnak vedibêje jî, di hêleke din de ew romana dilsozî, fedakarî û rêwîtîya ber bi kûrayîya bûnewerîya mirov e. Bawer Rûken, bêyî ku tu cudabûnê têxe navbera karakterên xwe, bi dilsozî nêzî karakterên xwe ên çê û ên neçê dibe. Bawer Rûken, bi romana Keleha Dûr, awayek ji awayan mijara ku Franz Kafka, Dino Buzzatî û J.M.Coetzee serê xwe pê re êşandibû, bi şêwazeke din dide ber pirs û pirsyaran.
