Şeveke havînî ye, stêrk li ezmana diçirisin… û zewaceke bêdeng dike ku cî bigire…
Pêşo li oda birayê xwe rûniştiye… û cixarekê ji yekê pêdixe.. ji nişka ve, jinbira wî derbasî hundir bû… ne cilên bûkaniyê lê ne, ne jî dihnê zavan li Pêşo dikeve…
Pêşo serê xwe ranekir.. û hêdî hêdî hêviyên wî yên daweteke xweş û zewacek bi dil hêrivîn.. Rûwê Nazê û jinbira wî, bav, bira… tevlî hev bûn… ramanên wî li hev ketin… da xwe û ji kel rabû li devê derî da…
Jinbira wî bi dilekî şikestî rûnişt.. û ponijî, çend kêlî têve çûn.. û gurmênek hat… Hema perda pencerê hilda… stêrekek ji ezman hate xwar, rijiya…
Rondikek bi melûlî bi ser hinarkê rûwê wê de herikî…
Di van çîrokan de “serxetbûn” an jî “binxetbûn” fiîlek e. Fiîleke ku gelek caran meriv di encamê de perçe werçe dibe, bi mayînên tixûban.
