KENDİ HAYATININ ŞİİRİNİ YAZANLAR
STEFAN ZWEİG
......
Üstat Stefan Zweig akıcı lisanıyla;
Casanova,
Stendhal,
Tolstoy'u, birbirinden farklı bu üç şahsiyeti bizlere insani yönleri ,zaafları ve ruh tahlilleri ile tanıtıyor.
Casanova, ismi aşk ve çapkınlığın sembolü olmuş bu sefih adam yaşadığı hazin sonu haketmiştir . O ne iyidir ne de kötü, ne içten biridir nede yalancı ,ne bir kahramandır ne de dolandırıcı, o sadece maceracıdır! Kadınların peşinde ve kumar tutkusu ile başdöndürücü bir hayat yaşayıp sonunda mahvolan biridir.
Burjuva bir ailenin ,iyi eğitim almış bir çocuğu olarak saygın bir mevkide olmaktansa ne parasını ,ne de şerefini muhafaza edebilmiştir.
....
Stendhal, ona "mesleğiniz nedir Mösyö?" diye soran bir beye "insan kalbini inceleyen biriyim" demiştir. O ruhların tahlilini yapar. Hayatta hep maske takarak yaşayan ,yalan söyleme hastası Stendhal...Döneminde anlaşılmayan , kıymet görmeyen Stendhal beni 1880'den sonra 1900'lü yıllarda anlayacaklar demiştir.
....
Tolstoy için yazar diyor ki;o Rusya'nın yüzüdür.
Çağının insanlarından birisi değildir Tolstoy .
Hayatının ilk 50 yılını mutlu geçirdikten sonra bir sabah hiçliğin/ölümün duygusunun içine yerleşmesiyle yaşamının son bulmasından 30 yıl önce ölümün önsezisi onun canlı ruhuna girmişti.
