Athanasius Kicher’in Büyülü Fener’inden beri sinemanın içindeyim.
Lumiére’lerden beri sinemanın içindeyim
küçücük bir çocuktum, Anadolu’da karanlık bir köyde
yıkık, metruk bir ahırın kerpiç duvarında
Grand Cafe’deki seyircilerin heyacanını paylaştım !
Ben, Antik Yunan’dan beri sinemanın içindeyim.
Olympos’tan tanrıların ışığını çalan küçük bir Prometheus’dum.
Şehirlere, kasabalara özgü sinemanın o büyülü ışığını,
küçücük avuçlarımın yanması pahasına kapıp getirdim.
Avuçlarımda o yanık izlerini taşımaktayım hala.
Yoksa siz 1900’lerde keşfedildiğini mi sanıyorsunuz sinemanın ?
Elektrik yoktu, gaz lambaları vardı, gölgeler tek oyuncağımdı
ve köy duvarları gölgelerin oynaştığı mistik ve tantastik bir sinemaydı
kenar delikleri yırtılmış üç beş kulaçlık pelikül ve tahtadan bir gösterici
sihirli lambasıyla visal halde Alaaddin’dim ben !
Eflatun’un ‘’Mağara Alegorisi’’ndeki kölelerden biriydim ben.
Yüzüm duvara dönük, kollarım bağlı.
Üstelik ışık da yoktu, ışığı içimde buldum, yüreğimizde
Işıkla sihirbaz maharetiyle oynayabilecek ırsi bir yeteneğim var !
Ben Şeyh Küşteri’nin torunuyum !
Ahmet Uluçay
