Ey gönlümün nazlı parçası!
Söylediklerimde dolayı bana kızma,
Çünkü ben bunları "kendime yazdım."
Ancak bu alemde ben ne kadar sorumlu isem,
Sen de o kadar sorumlusun.
Benden istenen şey, senden de isteniyor.
Bu neden "üstüne alınabilirsin."
Her ne kadar kendime yazdıysam da
Aç ve susuz iken bana bahşedilen ilahi sofraya,
Benim gibilerini davet etmek insanlığımın zekatıdır.
Derdinle dertlendiğim için,
Eline bir diken batsa benim yüreğim kanar.
Kanamazsa vicdanım benim kamçılamaya başlar,
Ta ki yüreğim kanayana kadar...
Hem "Birbirine sıkıca kenetlenmiş sağlam bir binanın taşları" değil miyiz?
Biri düşerse tüm bina sarsıntıya uğramaz mı?
Öyleyse ikimiz biriz. Hem de kardeş olarak...
Kendisi için istediğini kardeşi için istemeyen dost olabilir mi?
Hem "Komşusu açken tok yatan bizden değildir" buyurmadı mı?
Peygamberimiz.
Bunun için her acıktığında; ruhuma aldığım gıdayla ruhunu beslemek istedim.
Çünkü bu mü'min olmanın gereğiydi.
