Necati Cumalı'nın öyküleri konu açısından olduğu kadar, kurgularındaki biçim değişiklikleriyle de dikkati çeker. Yazarın her öyküsünde daha önce yazdıklarını tekrara düşmemek çabası açıkça görülür. Fakat böyle de olsa Cumalı'nın öyküleri belirgin öğeleriyle ikiye ayrılabilir. Susuz Yaz, Ay Büyürken Uyuyamam, Makedonya 1900 gibi kitaplarında topladığı öykülerinde yazar, daha çok dışa dönüktür. Anlattıklarında kendini geriye çekerek nesnel kalır. Yayınlarımız arasında çıkan Yalnız Kadın ile 1957 Sait Faik Armağanını alan Değişik Gözle'den sonra elinizde bulunan Kente İnen Kaplanlar'da yer alan öykülerinde ise öznel yan ağır basar. Bu öykülerinde Cumalı kendisi de yarattığı kişiler arasına karışarak çoğunlukla onlarla bir arada yaşar.
Kente İnen Kaplanlar, çoğu yazarın hiç bir yerde yayınlanmamış on sekiz yeni öyküsünden oluşmaktadır.