Muharrem ayı Kerbela’yı, Kerbela da Muharrem’i hatırlatır. Bu ay, herkesin ağladığı matem günleridir. Herkes ağlar; Arş-ı Ala ağlar, yer ve gökler ağlar, Hz. Muhammed ağlar, tüm ehl-i iman ağlar.
Muharrem tüm Ehl-i Beyt dostlarınca bir matem ayıdır. Zira bu ay, Hz. Muhammed Mustafa’nın gözbebeği ve “cennet gençlerinin efendisi” dediği biricik torunu Hz. Hüseyin ve onunla birlikte bulunan çoluk-çocuğu ve akrabalarından 72 canın, dokuz gün boyunca katlandıkları çeşitli eza ve cefalardan sonra onuncu günde (aşurada) hunharca, zalimce şehit edildikleri aydır. O Hüseyin ki, Hz. Fatma annemizin ciğerparesi ve Hz. Ali’nin yiğit ve cesur oğluydu. Nasıl olmasın ki! Babası da öyle değil miydi! Hem âlim, ilim şehrinin kapısı hem de Allah’ın daim muzaffer aslanı, Esedullahi’l-Galib.
Hz. Hüseyin ve ailesinin Kerbela’da hunharca öldürülmesinin üzerinden 1330 küsur yıl geçmesine rağmen insanların acısı her Muharrem’de tazeleniyor. “Ah Hüseynim vah Hüseynim” diye inleyen canlar pekâlâ biliyorlar ki Hüseyin, dünya durdukça zalime karşı mazlumun, zulme karşı adaletin ölümsüz sembolü olacaktır. Zira Hz. Hüseyin de baştan beri biliyordu ki, bu yolun dönüşü yoktur; ancak dedesinden ve babasından öğrendiğini uygulamak durumundaydı: iyiliği emretmek, kötülükten sakındırmak.
(Arka kapak)
