Bir çox kitabları daha kiçik yaşlarda mütaliə etmişəm, dolayısı ilə duyğusal olaraq dərindən anlamamışam bəlkə də mövzunu. Amma "Kerri Bacı" əsərini yeniyetməlik dövrümün ən dalğalı vaxtında oxumuşdum. Yazıçı çox axıcı bir dillə qəhrəmanının duyğu vəziyyətini, cahil cəsarətini anladır. Və illər sonra həmin əsərə yenidən nəzər salanda başa düşürsən ki, səni həyatda irəliyə, xoşbəxtliyə götürəcək olanlar həvəsi qırılmamış cəsarətin və təcrübələrlə sınanmış ağlındır. Amma təəssüflər olsun ki, həyat ağıllı insanı yetişdirmək üçün iradəsini zorlayır, dəfələrlə cəsarətini qırır. Nəticədə ağıllı, lakin həyəcanını itirmiş yetişkinlərə çevrilirik