Kesinkes inanıyor muyuz diye sordum kendime kitabı okurken. Evet inanç öyle bir duygu ki toplumlarla beraber olduğu zaman içinde daha da büyüyen bir ateşe dönüştürebiliyor, kendi bozukluklarımızı o kalabalığın içinde kaybediyor, sorumluluklarımızı kaynayan kazana atıp ruhen bir huzura erebiliyoruz.
Yazar toplumların yalnızca dini bir inançla değil milli duygularla, devrimci duruşlarla, isyanlarla, başkaldırılarla nasıl kontrol edilebildiklerini, bireylerin bu kalabalığa karışma ihtiyaçlarının nelerden doğduğunu gerçek manada açıklamış. En çok beğendiğim ise dokunulmadık hiçbir alan bırakmamış olmasıydı, bu sayede aklımızda hiç şüphe kalmıyor taraflılığın kurbanı etmiyoruz yazarı. Amiyane tabirle abimiz herkese yargı yargı dağıtmış.
Kitaptan da anladığımıza göre kesin inançlı bir halk bunu birlik olma yolunda kullandığında başarıya oldukça hızlı ulaşabiliyor, beraberlik ne zaman kötü olmuş zaten
