Keşke Dergisi, 14. sayısı ile raflardaki yerini aldı. Keşke, Kasım-Aralık dönemine ait bu sayısında dosya konusu olarak “Edebiyat, Sinema ve Uyarlama”yı ele alıyor. Nurullah Deveci, Hüseyin Su ile “Yazının ve Sözün Düşüşü” başlıklı bir söyleşi gerçekleştiriyor. Söyleşide, dergicilikten yazarlığa ve günümüzün yazın sorunlarına dair birçok konu irdeleniyor.
Dosya konusu kapsamında dergideki ilk yazı M. Fatih Cinoğlu’ya ait. Cinoğlu, David Fincher’in Uyarlama Sanatı başlıklı yazısında Hollywood’un ünlü yönetmenlerinden Fincher’in roman-sinema uyarlamalarını inceliyor. Dosya kapsamında Mehmed Hamid’in Zeki Demirkubuz’da Varoluşçu Edebiyat: Yazgı ve Yeraltı başlıklı yazısı, bir diğer roman-sinema uyarlama yazısı olarak dosyadaki yerini almakta. Cihan Deniz ise Kaynağını Edebiyattan Alan Sinema Filmlerinin Yeni Kurmaca Anlayışı başlıklı yazısı ile bu sayıdaki yerini alıyor. Arzu’anım, yakam klaket kesiği sinema bıçağı başlığında Hüseyin Alemdar’ın yeşilçama dair hissiyatını beş bölüm halinde okuyucuyla paylaştığı görülüyor. Serap Aslı Araklı ise Babamın “Rejisörü” Atıf Yılmaz ve Peliküldeki 24 Edebi Günah başlıklı yazısında Atıf Yılmaz’a dair yirmi dört kareyi okuyucuya sunuyor.
Derginin ilk şiiri Metin Kaya’nın Umut ve Çocuk başlıklı şiiri. Kaya, şiirini Aylan Kürdî ve diğer çocuklara atfediyor. Hasan Ziya ise bu sayıda Kesirli Sayı adlı şiiriyle okuyucuyu selamlıyor. Dergideki bir diğer şiir Aşka Meydan Okuma başlığı ile Hakan Hüseyin Gül’e ait. Derginin kapanış şiiri ise Engin Hamamcı’ya ait. Hamamcı, Rastgele başlıklı şiiriyle bu sayıdaki yerini alıyor.
Alperen Köseoğlu, her sayıda olduğu gibi bu sayıda da derginin kapak tasarımlarına farklı çizgisiyle devam ederken, arka kapakta Münir Ersan Tuna’nın cümleleri buna eşlik ediyor.
