Søren Kierkegaard, on dokuzuncu yüzyıl Kopenhag’ındaki yaşam üzerine keskin gözlemleri hâlâ geçerli sayılan; çalışmaları psikanaliz, felsefe, teoloji ve kitle kültürü eleştirilerindeki temel gelişmeleri bir asırdan fazla bir süre önce haber veren çağdaş çağın kâhinlerinden biridir. Özellikle dindar camiada yankı uyandıran çıkarımları, asla vazgeçmediği ironik ve absürt üslubu nedeniyle hayatı boyunca eserlerinin çoğunda kullanmayı tercih ettiği müstear adlara ölümünün ardından, muhtemelen bizzat hiç beklemeyeceği ve kabul etmeyeceği biçimde, “Varoluşçuluğun Atası” lakabı da eklenmiştir.
John D. Caputo, mirasçıları arasında Martin Heidegger, Karl Barth, Alber Camus gibi mühim isimlerin bulunduğu bir devrimi başlatan, postmodern zamanlarımızda özel öneme sahip bir filozof olarak Kierkegaard’un dikkat çekici bir portresini sunuyor. Kendi kendini dönüştüren bir “eylem” olarak hakikat anlayışı ve “tekillik” nosyonuna dair etkileyici anlatısıyla erken dönem varoluşçuluğuna ve kendisinin en âlâ sofu olduğu kanaatindeki bir adamın beyninden türeyen benzersiz “ben” algısına ışık tutuyor.
Kierkegaard’u Nasıl Okumalıyız’da filozofun İbrahim ile İshak hikâyesine ilişkin klasik okumasını, gerçeğin öznellik olduğunu ileri sürdüğü sarsıcı teorisini ve kaygı kavramı hakkında çığır açan analizlerini bulabileceğiniz gibi, Tanrı’nın beklentilerini tamamıyla anladığına inanan bir adamın kendini dünyevilikten soyutlama uğruna sapmaya başladığı tartışmalı yolları da takip edebileceksiniz.
Artaud’nun karmaşık ruh hâlini önemsizleştirmeden sözlerinin derinliğini koruyan ve bunları, çalkantılı yaşamının ayrılmaz bir parçası olarak sunan David A. Shafer’ın Antonin Artaud biyografisi, sanatçı ile işlerinin hâlâ devam eden kültürel yansımalarının da taze bir yorumu olarak okunabilir.
“Tarihçi David A. Shafer, zengin anlatımıyla sosyal ve psikolojik bağlamda da güncelliğini koruyan bir biyografi ortaya çıkarmış.”
— Times Literary Supplement
