« Şefkat artık burda bitmeliydi, toprak onu almalı ve saklamalıydı. Ne güzel bir istirahattı bu! Duyacağı tek ses ot saplarını ezen kuşların hafif ayakları olacaktı. Başının üstünde kimse yürümeyecek, rahatsız edilmeden yıllarca evinde kalacaktı. Bugünlük güneşli bir ölüm, kırların dinginliğinde sonsuz bir uykuydu. »
Sayfa 47 - Can Yayınları, 9. Basım Ekim 2021, İstanbulKitabı okudu