“Bir fotoğraf çektiriyorsunuz,
kalabalık bir grup hâlinde.
Çekilen fotoğrafta nasıl görünüyor diye ilk kime bakıyorsunuz? Kendinize mi?”
En çok önemsediğimiz insanı tanımıyoruz.
Alışkanlıklarını bilmiyoruz.
Neden var olduğunu,
“iyi ki var” olduğunu gözden kaçırıyoruz sık sık.
En çok merak ettiğimiz kişiyi
başkalarının sözlerine terk ediyoruz.
En önemlimizi yani.
Kendimizi...
Kadriye Koba, kelimelerin şiddetini, törpülenecek sivri yerleri ve hatalardan öğrenilecek şeyleri anlatıyor. “Kendinize bakın,” diyor. “Gülümseyin, çekiyorum.”
