Sakın Geç Kalma Mualla’da Muhsin’in ağzından Muallaya olan aşkını, onun tarafından terk edilişini okuduğumuz kitabın devamı olan Kimsesiz İzler i Mualla nın anlatımıyla okuyoruz. Ama bu daha farklı bir konu. Sakın Geç Kalma Mualla da bir ayrılık,terk ediliş hikayesi varken Kimsesiz İzler de geride bıraktıklarının pişmanlığı hali hazırda yerini korusa da aslında daha çok o hikayelerine hiç de yabancı olmadığımız kendisine bir gelecek kurma savaşı veren genç kızların hikayesi var.
Önceki kitapta anlatılanların ardından, aslında var olan başka bir gerçekliğin olduğun farkına varıyoruz. Dostluklar,tedirginlikler, korkular,ideolojiler, özlem ve ayrılıklar. Hepsi sade ve akıcı bir anlatımla bir araya getirilmiş.
İlk kitaptaki gibi bu kitapta da benim o çok sevdiğim geçmişle şimdi arasında köprü görevi gören o nostalji havasından, plaklardan ve kitaplardan bahsedilmiş ki bölümlere ayrılmış kitabın her bölümün başında severek okuduğumuz yazarlara ait alıntılar var.
Umulmadık bir vakitte giden Mualla nın gidişinin asıl nedenini döneme bir yolculukla okuyoruz. Bazen izbe bir kafede çay içerken, bazen kadeh kaldırırken, bazen de üniversite önünde yapılan bir gösterinin kıyısındaki bekleyişle tanık oluyoruz hikayelerine.
Kitabın sonunda havada kalmışlığı sevmeyiz ya biraz burada da var ama yazar istemiş ki istediğiniz sonu siz kendiniz düşleyin.İster Mualla ile Muhsini bir araya getirin isterseniz de herkesi olduğu haliyle bırakın . Benim kendi sonum belli :) İlk kitapta Ah be Muhsin diye başladığınız bir geç kalmışlık hikayesinin ikinci kitapta bir direniş hikayesine evrilişini okuyarak Ah be Mualla diye sonlandırıyorsunuz.
