Kendini kontrol etmesiyle üzüntüsü arasındaki çatışma, yüzüne çok güzel bir anlam kazandırıyordu. Yağmur yağarken güneşin açtığını görmüşsünüzdür: Onun gülümsemesi ve ağlaması da böyle, ama daha güzeldi. Gözyaşlarının farkında değildi sanki. Kısacası, keder, ona yakıştığı kadar başkalarına da yakışsaydı, herkesin peşinden koşacağı değerli bir şey olurdu.