biraz yalnızlık kalsın senden
bendeki boşluğun içine.
böylece anlarım belki,
güzler dağınık, yazlar erişilmez.
içimde kuru yaprak gibi,
kenti terk eden keder,
sabah eşiğe not düşürecek:
senle de olunmuyor, sensiz de.
sonra noktayı koyan bir mektup
vedası içinde gizli,
bir matem gibi kapatılmış zarfı,
elim öylece kalakalmış.
acıtarak geçilmiş ne varsa,
saçlarına bir düğüm,
ben anımsarsam onu anımsarım
bir gölge gibiydik
nereden bakılsa aksine büyüyen.
ey yalnızlığım benim,
güzler dağınık, yazlar erişilmez kalsın….
Birbirimize sarılınca
zamansızlığımız açık ara gidiyordu
Benim ikindime gelmedin bir daha bekledim gelmedin.
Beklemekle seni anlamaya çıkacaktım
zaman tırnaklarını yiyordu.
Kapıyı araladım ki bir kuzgun göğe savruldu.