Tesadüf değildir hayat, niyet ile nasiptir. Niyeti doğru olanın, yolu eğri olmaz.
Ahi-zar eyler gönül, eyler de duyan olmaz. Gönülden gönüle giden yolda, ölümden başka duran olmaz. Mecnun'u çöle düşüren, Ferhat'ı ölüme götüren, Kerem'i deli divane eden gönül değil mi? Erciyes'in eteklerindeki erimeyen kar, efsanelere göre kavuşamayan aşıkların destanı, gelinliğinin etekleridir genç kızın...
Yiğidin bileği bükülür belki ama yüreği bükülmez! Civan olan olan yiğide meydan okunmaz!
Gesi bağları der türkülerim, değme felek benim yarama, yaram derindir der. Dağlar duman olur, çayır çimen olur. Yiğit yari olmasa halı yaman olur.
Civan'ın yüreğine giren sevda, dilden dile dolaşan türküler gibiydi. Söz demek namus demekti. Mertti Civan. Namert olan erkek, adam değildi.
Bir gelin geldi İzmir'den Kayseri'ye... Bir kadın sevdi Civan. Sevdi ve sahiplendi. Değil saçının bir teline, gözüne yaş değse yıkacaktı dünyayı! Bir aşkın daha destanını yazıyordu Erciyes, bir sevdanın şahidi oldu Kayseri.
