İbn Receb’in bu şerhi de birçok ayrıcalığın kendisinde bir araya geldiği şerhlerdendir. Belki de o başkalarının şerhlerinde bulunanları barındırmakla birlikte bunlardan daha fazlasını da barındırmaktadır. Müellifi İmam İbn Receb el-Hanbelî; hâfız, birçok ilme hâkim, sağlamı çürükten ayırma yeteneğine sahip, isimler konusunda olsun ricâl konusunda olsun illetler konusunda olsun tarikler konusunda olsun hadis ilminin bütün dallarında uzman bir kimse iken, hadislerin manalarına ve fıkhına muttalî fakih bir usûlcü iken, önceki ve sonraki âlimlerin görüşlerinden haberdar olan bir zât iken, onların görüşlerinden râcih olanı tahkîk eden bir kimse iken; bir müfessir, bir tarihçi ve bir dilci iken nasıl barındırmasın ki? O bu kitabı hayatının sonlarında; tam bir yetkinliğe ulaştığı, uzmanlığı yerine oturduğu, ilmi ağırlaştığı ve demirin Dâvûd (aleyhisselam)’a yumuşadığı gibi kendisine yumuşadığı zaman şerh etmiştir.
