"Antik Yunanlar kütüphaneye 'ruhun ecza dolabı' derken ne dediklerini iyi biliyorlarmış." diyor kendi evi için bizim Dilbaz...
Bakmayın adının Kitap olduğuna pek dilbaz maşallah. Ben "Ciltli Dilbaz" koydum adını. Yaşam öyküsünü bizzât kendisinden dinliyorsunuz. Alfabenin doğuşunu ve yayılışını, kağıdın bulunuşunu ve farklı biçimlere nasıl ulaştığını, ciltleme işlemini, matbaanın icadını ve dünyaya yayılışını, kütüphaneleri, Braille alfabesini ve e-kitapla aralarındaki sevimli çekişmenin detaylarını anlatıyor. Kenara, köşeye not edilecek beylik sözler de kullanıyor. Resimlerle donatmış her bir yanını. Süsüne ve sözüne doymak ne mümkün!
Edebi bilgisine de diyecek yok! Bertolt Brecht, Emily Dickinson, Grace Nichols gibi yabancı şairlerin şiirleriyle sözüne âhenk katıyor. Laf arasında bizim İbrahim Müteferrika'dan da alıntı yapmadı mı! Tadından yenmedi...
Çocukken her kitabın farklı bir baharat tozuna bulandığını düşünürdüm. Kitap koklamak gibi bir huyum vardı. Bu huyum beni gelecekte sıkı bir bibliofil olmaya hazırlamıştı. Ne kadar da doğru tespitlerim varmış. Muhabbetin sonuna doğru yanılmadığımı teyit etti. Roma döneminde cildinin safran, Viktorya döneminde ise kurutulmuş lavanta ve gül yaprağı koktuğunu söyledi...
Her şey bir yana, kitap kokularının da parfümü yapılmalı!
Uzun lafın kısası, eğlenceli resimlerle ve Kitap'ın hayatını bizzât anlatışıyla bu "Ciltli Dilbaz" öncelikle can şenliklerim öğrencilerime ve bu yazıyı okuyan bütün yetişkinlere tavsiyemdir. Okuyunuz efendim...
