Kitap Benim Kanadım

Ne yapalım, Artık anlaşıldı ki, Çocuklar, Kafasında hep sorularla yaşamış. Büyüyünceye kadar. Büyüyünce aklına bir soru takılsa, Onu kime sorarmış acaba? Hangi okula, hangi öğretmene danışırmış. Ben karar verdim, Büyük bir insan olunca, Kendim sorup, Kendim yanıt vereceğim. Hem kendime, hem başkalarına. Yardımcı olacağım ömrüm boyunca insanlara. Ama nasıl? Bana da kitaplar yardım edecek herhalde.

Fy

Dikkat ettim, Oğlan çocukları da, Gayret ediyor ağlamamağa Erkekler kadar. Neden acaba? Hem sonra ben, Oğlan çocuklarına, Her yerde iyice baktım, baktım da Yalnızca küçük bir fark gördüm, Kızlarla aralarında. Ve şimdi daha çok şaşıyorum, O kadar küçük bir fark için, Neden çok fazla sevindiklerine Anne babaların, Oğlan çocuk doğunca.

Reklam

Fy

Masal kitabı da koyarım çantama. Ama ya kızarlarsa? Sen önce dersini çalış, Başka kitap okuma diye yasaklarlarsa?

Fy

İnsan bir yandan özlerken, Bir yandan da unuturmuş Aramızdan geçip gidenleri.

Fy

Önce yaşamak varken, Ölümün sözünü etmek neden? İnsanları, ancak yaşarken, Kuşları ancak diriyken, canlıyken Sevebilmek dururken, Gerçekten soruyorum, Birbirini öldürmek neden?

Fy

Hiç bakmadan lokmayı ağzıma atıp, Çabucak yutmasını öğrendim. Uzun uzun çiğneyenler, Ağızlarında büyüyen lokmayı, Sonra hiç yutamıyorlar.