Dayçamız kişnədi.Fərrux meşəsindəki armudların qoxusu gəldi.Ağ çınqılın seli dayandı.Gizir Səfərov fınxırıb güldü.Qırğı gözlərini qıyıb Göyçə gölünə baxdı.Mazanovun yanağından bir gilə yaş yuvarlandı.Xanı oxudu.Aqşinin uşaqlığı anasının qucağından mənə əl elədi.Ayağımın qəlpələri son dəfə sızıldadı.Hardasa uzaqlarda insan seli çırpınır,dalğalanır,uğuldayır, ağuşuna aldığı üç rəngli qayığı sağa-sola yellədə-yellədə tanış bir ünvana aparırdı...