Konuşmalar
Federico Garcia LorcaSözler ve Alıntılar
.
Hafız ise şöyle diyor:
Sesimin yankısını dinlemeyi bıraktığından beri
gömülü yüreğim acıya;
ve gönderiyor gözlerime
kaynar kan pınarlarını.
Bizim şairimizse şöyle:
Ne vakit baksam bir zamanlar
seninle konuştuğum o yere,
zavallı gözlerim başlar
kanlı yaşlar dökmeye.
Şirazlı, yirmi yedinci gazelinde şöyle diyor:
Kemiklerim bir gün elbet
toz olacak o çukurda
ama silemez ruhum asla
böyle güçlü bir tutkuyu.
Cante jondo coplalarının sonsuzluk çözümünün aynısı. Ölümden daha güçlü olan, aşktır.
.
Sayfa 37Kitabı okudu
.
Metafor, doğanın nesneleri ya da ideleri arasındaki kılık, amaç ya da görev değişimidir. Kendi düzlemleri ve yörüngeleri vardır. Metafor, hayal gücünün sağladığı bir binici sıçrayışıyla birbirinin zıddı iki dünyayı birleştirir. Sinemacı ve şiir karşıtı şair Jean Epstein metafor için, “hipotezden sonuca, aracısız atlanılan bir teoremdir,” diyor. Çok doğru.
.
Sayfa 53Kitabı okudu
.
Melodi, bir bölgenin coğrafi özelliklerini ve tarihsel çizgisini, yazılı metinden daha çok ortaya koyar ve zamanın silikleştirdiği bir profilin belirli anlarını çok keskin bir şekilde gösterir.
.
Sayfa 91Kitabı okudu
Hayyam
.
Harika Ömer Hayyam’ın da dediği gibi:
Arzum dinecek
gözyaşlarım dinecek
ıstırabım dinecek
ve son bulacak her şey.
Anın gülden tacını alnına takar ve gözünü nektar dolu sürahiye diktiğinde, dibinde bir yıldızın kaydığını görür... Nişapur’un muhteşem liriği gibi o da hayatı bir satranç tahtası kadar karmaşık algılar.
.
Sayfa 39Kitabı okudu
…….., cante jondounun ne kadar yüce bir şey olduğunu ve halkımızın onu böyle adlandırdığı için ne kadar basiretli olduğunu görüyoruz. Derin, gerçekten derin, bütün kuyulardan ve dünyayı kuşatan bütün denizlerden daha derin, bugün onu yaratan yürekten ve onu söyleyen sesten çok daha derin, çünkü neredeyse sonsuz. Yılların mezarlıklarını ve kavurucu rüzgârların eğrelti otlarını aşarak çok uzak ırklardan geliyor. İlk ağıttan ve ilk öpüşten geliyor.
Sayfa 21 - Alef Yayınevi
.
Nasıl İvan Turgenyev, yurttaşlarını, sfenkse dönüşmüş Rus kanı ve iliği olarak görüyorsa, ben de Endülüs yöresel liriğinin pek çok şiirini öyle görüyorum.
Ey Endülüslülerin sfenksi!
A mi puerta has de llamar,
no te he de salir a abrir
y me has de sentir llorar.
Elbet kapımı çalacaksın
açmayacağım göreceksin
ama ağladığımı duyacaksın.
.
Sayfa 23Kitabı okudu
Yüreğimin olaydı eğer
camdan pencereleri
bakar görürdün içeri
döktüğü kanlı yaşları.
Sayfa 32 - Alef Yayınevi