Korku
Stefan ZweigKorku Sözleri ve Alıntıları
Korku sözleri ve alıntılarını, Korku kitap alıntılarını, Korku en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
“Sence… sence… insanları engelleyen şey, her zaman korku mudur?
Acaba… acaba… utanç olamaz mı… herkesin önünde kendini ortaya
koymanın… örtüsüz kalmanın utancı… olamaz mı?”
Sayfa 39Kitabı okudu
İçinde hâlâ bir şey acıyordu fakat bu bir şeyler vaat eden bir acıydı, yakıcı ama yine de yumuşak, tıpkı sonunda kabuk bağlayan yaraların yandığı gibi.
Ne anlamı vardı onları şimdi görmenin? Çoşkulu öpücüklerle saf mutluluğu, güleç yüzlerinde sevgiyi hissetmek için mi? Ne anlamı vardı zaten kaybedilmiş bir hazla kendine eziyet etmenin?
..ve yalnızlık, kısa sürede kendi kendine düşmanlığı getiriyordu.
Sayfa 19Kitabı okudu
Kendini her
şeyde hissedebiliyordu, onun için eskiden cam gibi saydam olan dünya şimdi
aniden kendi gölgesiyle karararak bir aynaya dönüşmüştü. Baktığı, izlediği her
şey bir gerçeklik kazanmıştı birdenbire.
Sayfa 32Kitabı okudu
Ve SON.
İçinde hâlâ acıyan bir yer vardı, ama
iyi şeyler vaat eden bir acıydı bu, tamamen kapanmadan önce kabuk tutarken
yanan yaralar gibi sıcak, ama yumuşak bir acı.
Sayfa 52Kitabı okudu
Bir sözcük, çarpan kalbinde bütün dünyanın alevlendiği o sonsuz ateşi
söndürebilir miydi?
Sayfa 43Kitabı okudu
Eğer yok olup gitmek istemiyorsa
artık kırılması gerekiyordu.
Sayfa 21Kitabı okudu
O anda kocasını seyretmekten zevk ve gurur duyduğunu idrak etti. Bu idrakın uyanışı, göğsünde acı dolu bir gerilmeye neden oldu;ihmal ettiği bir şeyden dolayı duyduğu bir pişmanlık, neredeyse şehvetli bir gerginlikti bu ;şimdiye değin bu kadar güçlü bir şekilde yaşamamamıştı.
İnsanların yüzlerine baktı, hepsi yabancı geliyordu, her şey ölü, bir
şekilde canlılığını yitirmiş görünüyordu. Hepsi bir bakıma çoktan uzaklaşmış,
yitmişti, artık ona ait değildi.
Sayfa 47Kitabı okudu